De trossen los, het ruime sop gekozen. De tweede rond beloofde heel wat zeeslagen met kanonnen als De Ruyter, Nelson en Tromp aan het roer. Kanonskogels sloegen scheepswanden aan diggelen, ledematen vlogen in het rond. Het want vatte vlam, de voormast kraakte en bezweek. Nu even kijken hoe de jongens en meisjes dit vertaalden naar de 64 velden.
Matthias Godde en Matthias Lando stonden met de gezichten vlak bij elkaar. Het vuur spoot uit de ogen. Anders kun je een Konings-Indische Saemisch waarin beide kanten vol op de aanval gaan niet omschrijven. Lando deed een pion in de aanbieding. Zonder blikken of blozen snaaide Godde het kleinood van het bord. Alle lijnen naar zijn koning waren nu open. Zijn eigen aanval over de h-lijn sneefde toen zijn h-pion gestuit werd op h7. Witte aanval dood, alleen zwart nog kansen. Had Godde die zwarte pion op f7 laten staan, het was nog spannend geworden. Nu sloeg Lando met het knuppelharde 25...Txa2 toe. Dan helpt er geen lieve moedertje meer aan, de vloot van Godde verging al ras met man en muis.
Bij Xander Pauwels en Leonard Ortmeier werd de strijd naar het land verplaatst. Aan beide kanten in een Dame-Indische opening werden diepe loopgraven gegraven, zo links en rechts stak er een mitrailleur bovenuit. Dreigen hier, dreigen daar. Echt geschoten werd er niet. En opeens werd het stil en was de vrede getekend.
David Jongste nam in de veldslag tegen Maximilian Wensing een verkeerde afslag waardoor knullig een pion verloren ging. Maximilian zette zijn troepen toen keurig neer voor de aanval en David, die het einde niet af wilde wachten, gooide alles wat hij had in de strijd: dragonders, kurassiers... naar voren! De een na de ander sneuvelde. De zwarte koning leek bedreigd, maar het was schijn. Nog meer troepen in de aanval. Nog meer, nog meer... Wanhoop. Een alles of niks aanval. Het werd niks.
Een ware vlootvoogd combineert tactiek met stratgie. Dat was Thijs de Bock in zijn treffen met Tyro Bekedam. In een Siciliaanse draak met een snel d5 offerde hij een kwaliteit, terwijl wit als een argeloze dronkelap op een lekke schuit een pion op a7 meesnaaide. Thijs' 19...Txb2+ was een oplawaai van jewelste. Dizzy en al bijna uitgeteld voer Tyro nog wat rond op de zeven wereldzeeën. Ergens op die tocht begaf zijn lekke schuit het definitief.
Sterre Dauw en Jonas Hilwerda kozen het Schotse ruime sop. Beide vloten voeren wat rond, en wit deed op zet 22 de uitval Da5?!. Zwart counterde bekwaam en op zet 26 hees wit opeens het witte doek als teken van overgave. Goed, er was schade, maar onoverkomelijk leek dat nog niet, jammer.
Simon Knudsen en Eelke de Boer tenslotte cirkelden lang om elkaar heen, op zoek naar de beste uitgangspositie voor de echte zeeslag. Eelke toonde zich hierin de betere kapitein, schoot zo links en rechts een pion van het bord, liet Simon zijn loze dreigingen en voer gedegen naar een fraaie positionele overwinning. Mooi spel.